Getuigenis Mike Cuneo

Waarom ben ik hier op aarde? Al op zeer jonge leeft ijd was de Amerikaanse Mike Cuneo bezig met de grote levensvragen. Hij werd al jong geconfronteerd met de dood. “God gebruikte die ervaring om me te laten zien dat ware vrede alleen te vinden is in en door Jezus Christus”, zegt hij nu. Op dit moment is hij predikant van de gereformeerde kerk in Viterbo (Italië).

“Mijn ouders hielden van me en waren heel zorgzaam. Ze deden alles op de best mogelijke manier voor zover zij toen wisten. Dat was ook de reden dat ze me lieten opgroeien met het rooms-katholicisme”, zegt Cuneo. Als kind bezocht hij een school die bij de parochie hoorde. Alleen daar of tijdens de mis hoorde hij weleens uit de Bijbel lezen. “Thuis lazen we nooit de Bijbel. We baden wel en gingen elke week naar de mis, soms zelfs elke dag. Mijn moeder was op dit gebied de drijvende kracht. Zij was ook heel actief in het doen van goede daden voor mensen om haar heen.”

Luchtbel

In die tijd leefde hij in een “luchtbel”. Van andere religies of van andere christelijke gezichtspunten was hij volledig afgesloten. “Ik had ook nooit een wedergeboren christen ontmoet”, zegt hij. “In de Rooms-Katholieke Kerk had ik af en toe het gevoel dat God er was, tijdens de mis en in de rituelen. Maar als ik de kerk uitliep, was dat gevoel weer weggeëbd. Voor mij was God altijd heilig, onvolprezen en ver weg. Hoe dan ook, ik had wel altijd het gevoel dat ik iets miste en in mijn hart had ik nooit vrede.”

Levensvragen

Nadat zijn oma op zijn tiende overleed, ging Cuneo meer nadenken over de zin van het leven. Zijn moeder overleed twee jaar later. “Mijn oma en moeder waren tot op dat moment de belangrijkste vrouwen in mijn leven geweest. Door hun dood werd ik al vroeg geconfronteerd met de realiteit van de dood en de brute nasleep voor de nabestaanden. Er kwamen tal van vragen in me op: Waarom ben ik hier? Wat is het doel van het leven? Wat gebeurt er na de dood? Ik had objectief gezien geen vrede met God en subjectief gezien geen vrede in mijzelf. God gebruikte deze vragen en de dood van mijn moeder en oma om me te laten zien dat ware vrede alleen te vinden is in en door Jezus Christus.”

De vreze des HEEREN

Tijdens zijn studentenjaren op de universiteit, begon de rooms-katholieke Mike Cuneo regelmatig de Bijbel te lezen. “Het vers dat God als eerste voor mij gebruikte, was Spreuken 1:7: ‘De vreze des HEEREN is het beginsel der wetenschap.’ Ik vroeg mezelf af wat de vrees des HEEREN was.

In de maanden daarop leidde God me tot Hemzelf door passages als Romeinen 3:11-12: “Er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt. Allen zijn zij afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is ook niet tot een toe.’

Enige hoop en troost

God gebruikte ook opnamen van bijbellezingen en de gereformeerde preek op de radio. Ik kreeg geen genoeg van Gods Woord. God overtuigde mij van mijn zonden en van het feit dat ik straf verdiend heb. Ik zag in dat ik niets kon doen om mijn zaligheid te bewerken. God liet me ook zien hoezeer ik een Zaligmaker nodig had. Hij toonde me ook dat Jezus Christus mijn enige hoop en troost is in leven en in sterven. Jezus is mijn ware wijsheid, mijn echte vrede. Hij droeg de straf van mijn zonden.”

Nieuwe schepping

Cuneo kan het exacte tijdstip waarop God hem “krachtdadig riep” niet meer exact herinneren. “Ik kan me wel herinneren dat mensen me ‘de nieuwe Mike’ begonnen te noemen. Ik was een nieuwe schepping. Ik kreeg een passie voor de Heere Jezus en voor het Evangelie. Ik begreep niet alles, maar ik wist dat Hij mijn persoonlijke Zaligmaker was en dat Hij voor mij was gestorven.”

Dankbaarheid

Terugkijkend op zijn rooms-katholieke jeugd is Cuneo voor veel dingen dankbaar. “Ik waardeer de structuur en het historisch besef dat me is bijgebracht, zoals dat is verwoord in de geloofsbelijdenissen van de kerk. Ik waardeer ook de nadruk op het dienen van je medemens en het sterke gemeenschapsgevoel.”

Nu beseft hij echter dat het pas echt belangrijk is om Jezus te hebben. “We kunnen veel macht hebben, mooie kerken en goed gemeenschapsgevoel, maar zonder fundament is het drijfzand dat geen waarde heeft voor de eeuwigheid. Het is beter om een vast fundament te hebben: Jezus en het Evangelie van genade.”